Мөртүүд

Бодолд хөврөх тэр нэгэн хөрвөөсийг

Болдог бол аваад хаячихмаар

Болохгүй болохоор нь хөвсөөр байгаад

Боож үхэх цаг нь ирэхнээ

***

Секунд доль долиор хумслагдсаар л

Минут секунд секундээр хорогдсоор л

Цаг минут минутаар хасагдсаар л

Хоног цаг цагаар урагшилсаар л

Сар хоног хоногоор урссаар л

Жил сар сараар үгүйрсээр л

Харин чамайг хүлээх сэтгэл минь

Хэдэн мянган жил ч хэвээр!!!

***

***Яруу найраг биш ээ***

Яруугаар найраглаж би чадахгүй ч
Ялдамхан чамайгаа үгүйлэхэд
Ядмагхан тасалдах хэлж үл зүрхлэм үгс минь
Янзагхан сарны бөгчимгүй туяанд
Янаглан намайг энхрийлэх шиг болж
Ядуухан хэдэн мөрт минь
Яруу найраг мэт эгээ л шивнэгдэнэ
***
Уран үгс надаас хэдий гарахгүй ч
Учралын одон ургахын нарантай золгоход
Урсгал усны чимээ долгиорон
Ундран булгилах сэтгэлийн хөдөлгүүртэй жигдэрч
Уянгалан шаржигнах чимээ сонсдож
Уудлагдах сэтгэлийн ноорог гэгдэх халтар шүлэг минь
Уртын замд хөтлөх мэт агаад эвцэлдэнэ
Уран зохиол мэт эндээ сонсогдоно

Дениска Михайлов : Тэнгэрлэг

Эмэгтэй хүнд би татагдахгүй ч
Танхил чамд л татагдаад...
Ээдрээтэй энэ бодол сэтгэхүй минь
Тал хээрээр л хэсүүчилэх байх
Өлсөж байвч, өвдөж байвч
Өөрийн энэ эргүүл санааг
Өрөвдөж суухаас цаашгүй юм
Өлөгчин чоныг хайрлаад
Өргөрөгөөсөө хэтэрсэн
Галзуурсан амьтан би байх гэвч
Адилхан л амьсгалтай амьдрал эрс ч...чамд
Атгахан ч муухай санаа байхгүй
Ариухнаас ариун бөгөөд тэнгэрлэг

Дениска Михайлов : Хайрын ертөнц зүрхэнд илхэн

Заяаны залуур сэтгэл
Зандан ногоон гацуур шиг мөнх
Тавиланд ч ялагдамгүй хайр
Танхил хэвэндээ Тахил...
Үүрдийн үүрд сэтгэлд оршино (ХАЙР АГУУ)
Үүнийг өөрөөсөө өөр хэнд ч зарламгүй...
***
Тэд хэлгүй ч гэсэн үргэлж яриа нь сонсогдоод байдаг юм
Тэнд наран жаргасан ч гэрэл гэгээ цацардаг
Хайрын ертөнц зүрхэнд илхэн...
Хайрын ертөнц зүрхэнд эгэлхэн...

***Ганцаардал***

Дахиад түүнийг харахгүй ч юм шиг,
Доглон байж үнсэхгй ч юм шиг,
Тэр намайг мартах ч юм шиг,
Тэнгэрт ахин нар мандахгүй ч юм шиг
Сэтгэл нэг л сонин гунигтай
Сэрүүн салхи зогсохгүй нь ...
Гадаа бороо ороогй атал,
нүүр дагаад бороотой
Гэхдээ энэ нулимс л байх,
Гунигтай хар бороо.
Модод исгэрэхдээ уйлах мэт навчаа хиисгэн
Миний хажууханд найгах савлуур дээр хамт сууна.
Салхитай хамт алхсаар гэрийнхээ гадаа ирлээ,
Тэр хаалгыг минь нээхэд хэн ч үгүй...
Дахиад түүнийг харахгүй ч юм шиг,
Доглон байж үнсэхгй ч юм шиг,
Тэр намайг мартах ч юм шиг,
Тэнгэрт ахин нар мандахгй ч юм шиг.

***Санаж байна уу***

Санаж байна уу

Навчис хөл доор гунигтайхан бүжиглэх тэр нэгэн оройг

Санаж байна уу

Намуухан хөгжим эгшиглэж байсан тэр нэгэн үдшийг

Санаж байна уу

Надтай хамт алхаж явсан тэр нэгэн харгуйг

Санаж байна уу

Насан туршдаа хамт байна гэсэн тэр хэдэн үгээ

Үргэлж аз жаргалтай байдаггүй ч энэ амьдралд би дэндүү их хайртай
Үнэнч шүү гэж андгай тавивч цаанаа хуурмагхан амрагтаа би хайртай
Мөнхийн юм шиг санагдавч орхиод одох аав ээждээ би хайртай
Мөнгө дурлал 2-т живсэн энэ амьралд би дэндүү их хайртай

**************************
Хэлэх гээд чадаагүй гуравхан үгээ цээжиндээ булшлаад
Хэн ч байсан хамаагүй хайртай гэснийг нь дагая даа

* * * * * ** * * * * * * * * * * * *
Хайртай яваа сэтгэлээ чамаасаа нууж л явъя
Ханийн чинь заяанд сүслэн цагаахнаар атаархаж явъя
Зүүдэндээ чамтайгаа уулзан зүрхээ жаргааж явъя
Зөнгөөрөө чамайгаа мартахгүй болохоор зүрхэндээ гуниг тээж явъя."

Хэзээ татрах нь мэдэгдэхгүй энэ бороо
Хэдийд миний гунигийг хөндөхөө яаж мэдэв
Харцны минь салхинаас нойтон шувууд нисэлдэх нь
Эгээ л миний бяцхан хүүгийн инээх мэт

***Эх орон***


Нуруун дээр минь нар мандаж
Элгэн нутаг шаналахын зовлон тээж байна
Нууцхан эмзэглэл тархиар нэг хэсүүчилж
Энгэр дээр минь адуун сүрэг хуйларч байна
Эмзэглэл бүхнээрээ чөдөр зангидаж
Эх орноо би бүтэн үлдээх гэсэн юм
Уул усаа гэсээр газар цавчихад чинь
Эх орон хөндүүр тээсэн нүдээ нээж байна
Шинэ ертөнцийн харанхуй дундуур
Үүлэн хөшиг замхартал нутагтаа тэмцэж байна
Гол усаа үнэрлэхэд гомдол үнэртэнэ
Газрын өвс ногооноос гуниг амтагдана
Хүлэг үүрсэх сэтгэлийн минь буйд аглагт
Хөндүүр сэтгэлийн эх орон оршдог юм
Цахлай шувуудын даль жигүүр цуцаж
Цусан туурайтай хүлэг морьд минь
Цаанаа гунигтай тэнгэр зүсэн одоход
Төрийн толгой дээрх төмөр хүмүүс
Төрсөн нутгаа худалдан инээд алдаж байна аа
Хүлэг морин хатирч ирэх нутаггүй
Хөндий цээж эх орон үлдэх нь ээ
Гашуун цагийн гэрч болсон биднийг
Газар, шороо, хүлэг орон өршөө
Мөнх тэнгэрийн доор дураар үүрсэх нутаггүй болгосон
Монгол төрийн ноёдыг ган туурайгаараа гишгээд өнгөрөө

П.Дэлгэржаргал : Итгэ чи минь бас дахин итгэ

Чамайг боддогт итгэ
Чамайг хайрладагт итгэ
Чамайг харамладагт итгэ
Чамайг үгүйлдэгт итгэ

Итгэхэд бэрх хэдий ч
Итгэ чи минь бас дахин итгэ
Итгэхэд хүнд байсан ч
Итгэх ёстой шүү би чамдаа хайртай

Өглөө бүхэн наран манддаг шиг итгээрэй
Үдэш бүхэн одод чуулдаг шиг итгээрэй
Өнгөт орчлон хайраар дүүрэнд итгэ
Өөрийн чинь Бурхан ижий чинь гэдэгт итгээрэй

Зүгээр л чи өөртөө итгэ
Зүгээр л чи хувь заяандаа л итгэ
Зөндөө олон удаа амьдралд сөхөрсөн ч бай хамаагүй
Зөрөөд чамд орчлон бүхнээ өгөх л болно итгээрэй

Чамайг боддогт итгэ
Чамайг хайрладагт итгэ
Чамайг харамладагт итгэ
Чамайг үгүйлдэгт итгэ

Итгэхэд бэрх хэдий ч
Итгэ чи минь бас дахин итгэ
Итгэхэд хүнд байсан ч
Итгэх ёстой шүү би чамдаа хайртай

***Сүүлчийн***


Миний ганцаардсан цаг хугацаа
Магадгүй нар мандаагүй өдрүүд,сар гэрэлтээгүй үдшүүд...
Энд би ганцаар
Эргэцүүлэл намайг нөмөрсөөөр
Эргэж харах бүрт хэн ч үгүй өнгөрсөн амьдралд минь
Хайр үгүй ,магадгүй еэ ирээдүйд ч оршихгүй мэт ээ.
Борооотой шөнөөр л би уйлдаг юм шиг
Нартай өглөө л би инээдэг юм шиг
Нулимс бас инээмсэглэл яг энэ гээд заачих юмгүй шив дээ.
Аяа нүд цавчихтай л адил энэ ахархан амьдралдаа
Ардаа үлдээх түүхгүй юм даа...

***Амьд зүрх хоосон бие***


Сэтгэл эзгүй
Чиний тухай бодол эзгүй
Чамайг гэсэн хүсэл эзгүй
Зүрх эзгүй
Чинийх гэсэн гуниг эзгүй
Чиний төлөөх шанлал эзгүй
Ингээд бас хайр эзгүй
Хайрын зоволт зүрх эзгүй
Халуу шатсан үнсэлт эзгүй
Би эзгүй надад юу ч алга

Надад жаргал алга
Надаас ундардаг бясал алга

Надад зовлон алга
Намайг түгшээдэг хясал ч бас алга
Надад итгэл алга
Минийх гэх хүмүүс алга
Надад хайр алга
Намайг догдлуулдаг учрал бүүр ч алга
Надад чи л байна
Амьд зүрх хоосон бие.............


С.ЭНХЖИН

Ж.Эрхэмцэцэг : Нулимс дүүрэн нүдээр сэтгэлийг нь сүвлээд хэрэггүй ээ бүсгүй минь ...


Нулимс дүүрэн нүдээр сэтгэлийг нь сүвлээд хэрэггүй ээ бүсгүй минь

Нууцхан хайрын шиврээг зүрхэндээ л асга ялдам минь

Бусдын амрагаар зүүсгэл чимэг шиг битгий гоё

Буруу хараад л тэр ханийнхаа хуруунд гэрэлтэх хуримын бэлзэг нь юм шүү

Хуримын батлах дээр түүний нэр арилхааргүй сайхан бичигдчихсэн

Хананд өлгөөтэй зурганд бүдгэрэхээргүй инээмсэглэчихсэн

Хүүгийнхээ өмнө тэр ээжийнх нь хань өөрийнх нь эцэг

Хүүхэн чиний л урд нууцхан хайрын бүдэг шивнээ л байх болно

Минийх бол гэж түүнийг уяад хэрэггүй

Мэндийн зөрөөтэй л өнгөрөх танил нь бай

Гэргийдээ тэр хайрын дээд нь хүний эрхэм нь

Гэрт чинь тэр хүний хүн, бусдын хань

Элэг бүтэн гэр бүлийг эрхэмлэж нандигна бүсгүй минь

Эргээд чи ч бас хүний гэргий, үрийн эх болно

Энх тунх амьдрал ямар чухлыг чи тэр үед ойлгоод

Эр хонгор сэтгэлийг ямар их зовоосноо ухаарна

Хожимдож ухаараад шаналах хэрэг байна уу даа бүсгүй

Хорвоо уужим учир одоо ухаар, түүнийхээ ханьд жаргал өг

Хонгор үрсийг битгий уйлаал ялдам бүсгүй минь

Хойшдын амьдралд чи ч бас эх хүн болно, хүний гэргий болно

Нулимс дүүрэн нүдээр сэтгэлийг нь сүвлээд хэрэггүй ээ бүсгүй минь

Нууцхан хайрын шиврээг зүрхэндээ л асга ялдам минь

Бусдын амрагаар зүүсгэл чимэг шиг битгий гоё

Буруу хараад л тэр ханийнхаа хуруунд гэрэлтэх хуримын бэлзэг нь юм шүү

Ж.Эрхэмцэцэг : Сэтгэл минь навчис болон амьдарлын модноос хийссэн өдөр ...


"Сэтгэл минь навчис болон амьдарлын модноос хийссэн өдөр

Салхи дэгдээн хаалга саван хаагдсан тэр нэг өдөр

Сэвтэж хоцроод шал дүүрэн асгарсан зүрхний минь жаргал

Санахгүй юм шиг эргэж харалгүй явсан өдөр чинь

Чимээгүй гуниг үүдний завсраар шагайн орох зөвшөөрөл нэхээд

Чиний явсан үдэш нулимсаараа би сархад нэрсэн

Чивэлт бодлууд зүрхэн тушаа нуугдаад

Чүдэнз зурахтай адил сэтгэлийг минь зураад шатаачихсан

Үдэш бүхэн тийм байсансан бол өглөө бүхэн нар мандахгүй байсан биз

Үлгэрийн юм шиг жаргалт мөчүүдийг бэлэглэчихээд

Үрийн минь зүүдэнд ордог үнэг шиг хуураад оддог бол

Үүрдийн ариун хайр гэж энэ хорвоод үгүйсэн биз

Чиний явсан өдөр чимээгүй гуниг зүрхэн дээр минь үүрээ засаад

Чин хайрын минь сэтгэлийг салхинд хийсгээд одчихсон юм"

Ц.Баттуяа : Сэтгэлийн шувуухай

Ододтой учрах хүслийнхээ тухай
Сэтгэлийн минь шувуухай надад
Орой бүр орчлонгоос нууцлан шивэгнэнэ
“Маргааш өглөө
Магад чи далавчаан дэлгээд
Сонирхлыг чинь огт татахгүй байгаа энэ амьдралаас
Тоймгүй хол одно” гэсэн үгээрээ түүнийг бүүвэйлээд
Сэрэмгүй амттай зүүдэнд нь би умбуулчихна
Огторгуйн сайхныг бишрээд
Орон гэрээ мартчих вий гэсэндээ
Хүслийнх нь үрээр ургасан өд бүрийг нь би
Хайрлалгүй тасдаж хаяасаар үүр цайлгана
Өглөө нь хөөрхий зүггүй шувуухай
Өдөө ч тоололгүй тэнгэр рүү цойлоод
Эргэж сэтгэлд дотор минь зөөлөн газардана