Навчис хөглөрсөн гудмаар
Яахаа үл мэдэн ганцаар алхана
Нимгэн уйтгар зүрхэндээ тээн
Доголон нулимстай чамайг би санана

Жихүүн салхитай өвлийн үдэш
Гудманд ганцаараа алхахдаа
Санасан сэтгэлээ аргадаж
Үнэрийг чинь санахыг хичээнэ

Үнсээд үлдсэн уруулын чинь балыг
Өглөө бүр үгүйлэн сэрдэг
Уулзаж байна гэж зүүдлээд сэрэхдээ
Зөндөө ихээр үгүйлдэг ээ чамайг